Hallo, Ik ben Bianca Teeuwen .Ik heb 8 augustus 2006 een ongeluk gehad, waardoor ik hersenletsel heb opgelopen. Je leven verandert. Na ziekenhuizen en Hoensbroek revalidatie zocht ik steun en toeverlaat bij andere jongeren met een hersenletsel. Dit kon ik niet vinden en van daaruit ben ik gestart met het opzetten van een jongeren Brein Café 18-45 jaar voor thema avonden voor deze groep. Hierbij kreeg ik eerst hulp van mijn ondersteunend begeleidster van de SGL Paula Cox en daarna werd dit overgenomen door Bianca Hermans van Stichting MEE. Dit geeft een groot stuk voldoening voor mij en hoop ook voor de anderen van de werkgroep en alle bezoekers. Verder heb ik een zoontje van 5 jaar Luca, die mij mijn structuur in het dagelijkse leven geeft.
Elke dag is een nieuwe uitdaging: afstemmen, regelen, indelen, aanpassen en zeker niet te vergeten: Op tijd rust of pauze pakken!

 

 

 

Bianca Teeuwen(Oprichtster Stichting Brein Trein)

 

In 2001 werd mijn man getroffen door drie herseninfarcten. Dan staat de wereld voor jou en je gezin plotseling helemaal stil. Een periode van revalideren gaat dan beginnen en als partner ga je op zoek naar informatie en rijst de vraag: ”Hoe moet dat nu verder”. Al gauw besef je, hij word nooit meer mijn man van vóór de C.V.A. We gingen op zoek naar lotgenoten en kwamen uit bij patiëntenvereniging “Samen Verder”. Hier werden twee keer per maand lotgenotenavonden georganiseerd voor mensen met een C.V.A. Voor het grootste gedeelte bestond deze groep uit ouderen. Je verliest na een zo’n heftige gebeurtenis, als deze, heel veel vrienden, puur door onbegrip. Bij lotgenoten die je begrijpen, worden weer nieuwe vriendschappen gesloten. Toen mijn man na een lang ziekbed in 2007 overleed, bleef ik actief als vrijwilligster, maar diep in mijn hart wilde ik iets betekenen voor jonge mensen met een N.A.H. Op een bijeenkomst van het Brein Café kwam in gesprek met Bianca Teeuwen, onze huidige voorzitster. Ook zij heeft een N.A.H en was op zoek naar lotgenotencontacten voor jongeren. Met hulp van MEE, S.G.L. en Samen Verder en nog enkele vrijwilligers zijn we in 2013 gestart, met de voorbereidingen voor het opstarten van een “Breincafé” voor jonge mensen in de leeftijd van 18 tot 45 jaar. 1 jaar later was het dan eindelijk zo ver: Stichting Breintrein opende in Januari 2014 haar deuren.

Marlies Franssen (Voorzitter en contactpersoon Stichting Brein Trein)N.A.H

 

 

 

 Peter Van den Heuvel wonende te Ittervoort. Ik ben gehuwd heb een zoon en dochter. Onze zoon, Joost, is op 9 februari 2013 aangereden door een bus. Hij is toen met een traumahelikopter overgebracht naar het ziekenhuis in Nijmegen. Daar heeft hij een maand in coma gelegen. Hij heeft aan dit ongeval hersenletsel overgehouden. Zijn korte termijn geheugen is hierdoor geheel verloren. Om ervaringen uit te wisselen zijn wij in contact gekomen met de Stichting Breintrein waar we direct leeftijdsgenoten van Joost aan troffen en hierdoor nog meer verbonden waren bij deze stichting. Toen ik gevraagd werd om bestuurslid te worden van deze stichting heb ik direct ja gezegd. Waarom? Omdat wij ervaren hebben hoe belangrijk het is wanneer een gezinslid iets is overkomen om dan met andere mensen in contact te komen die ook getroffen zijn door hersenletsel. Het uitwisselen van ervaringen, gegevens enz. is zeer belangrijk en hierdoor kunnen we elkaar helpen waar nodig.

Peter Van den Heuvel, (Penningmeester Stichting Breintrein.)

 

 

 

 

Hallo. Ik ben Saskia Meertens, getrouwd en moeder van een zoon en een dochter. Ik werk als beleidsambtenaar bij een gemeente in het zuiden van Limburg, ik wandel graag en zing bij de Wiefkes, een trio dat zingt in het Limburgse dialect. In 2015 werd onze zoon, toen nog geen 20 jaar, slachtoffer van zinloos geweld. Hierbij liep hij traumatisch hersenletsel op. Het was een moeilijke tijd. Hij lag een aantal weken in coma en onderging 3 hersenoperaties. Hij heeft afasie, heeft problemen met zijn werkgeheugen en verwerkingssnelheid, piekert over zijn toekomst en is op zoek naar werk dat aansluit bij zijn interesses. Het blijft een zoektocht. Tijdens zijn revalidatieperiode kwamen we via Adelante in contact met Brein Trein. Voor ons voelde dit als een warm bad. De herkenning en de erkenning van het leven met een NAH, het uitwisselen van ervaringen, dit alles voelde zo goed. Wij wonen in het uiterste zuiden van Limburg maar vinden het de moeite waard om elke maand de bijeenkomsten in Echt bij te wonen. Sinds 2018 ben ik bestuurslid. Ik zorg onder andere voor een digitale nieuwsbrief die ca. drie keer per jaar verschijnt. Doel van de nieuwsbrief is om de verhalen van jonge mensen met NAH zichtbaarder te maken. We hopen dat deze verhalen anderen kunnen helpen in hun zoektocht hoe om te gaan met NAH.

Saskia Meertens, (Secretaris Stichting Breintrein)

 

 

 

 

VRIJWILLIGERS BIJ ONZE STICHTING